نوشته: جیمز ماهر
ترجمه: دانیال عزیزی
بیایید این را انکار نکنیم: عکاسی خیابانی، یک فرم مزاحم از عکاسی است، و گاهی اوقات می تواند برای سوژه ها آزاردهنده باشد. عکاسی صریح و صادقانه از افراد، معمولاً به این معنی است که شما از قبل اجازه آنها را ندارید.
این چیزی است که شما برای انجام عکاسی خیابانی باید با آن کنار بیایید. برای هر عکسی که ثبت می کنید، مهم نیست چقدر زیبا و یا جالب باشد، این احتمال وجود دارد که سوژه از آن خوشش نیاید. برخی افراد بدشان نمی آید، اما برخی وجود دارند که اینطور نیست.
این هزینه اخلاقی انجام این نوع عکاسی است. بیشتر ما این کار را انجام می دهیم زیرا مردم را دوست داریم، و دوست داریم که فرهنگ جامعه را کشف و ثبت کنیم. دوربین فقط راهی برای بازگرداندن لحظاتی است که می بینیم و از آن لذت می بریم. این عکس ها، چه در زمان حال و چه از نظر تاریخی دارای ارزش هستند. وقتی به عکس های دهه 1920، 1950، 1970 یا حتی پانزده سال پیش، نگاه می کنید، جالب ترین عکس ها چیست؟ معمولا عکس های مردم و فرهنگ جامعه هستند. این عکس ها شگفت انگیز هستند، زیرا ارزش فرهنگی زیادی برای آنها وجود دارد.
غلبه بر ترس یکی از سخت ترین موانع برای مبتدیان است و این ظواهر اخلاقی می تواند آن را حتی سخت تر کند. ایده اصلی که باید در نظر داشته باشید این است که: گرفتار شدن زیاد هم وحشتناک نیست.
به این فکر کنید که یک کمدین برای اولین بار در صحنه اجرا می کند و چقدر مهم است که برای اولین بار با آن روبرو شود تا تماشاچیان دیگر نگران او نباشند. به طور مشابه، این یک لحظه مهم است، وقتی پس از گرفتن عکس صریح خود از کسی برای اولین بار، شما با او صحبت می کنید.
به خاطر داشته باشید که وقتی همه چیز درست انجام شود، واکنش های بد، به ندرت اتفاق می افتد. اما اگر کسی از شما سؤال کند که چه کاری انجام می دهید، دوست دارید در پاسخ او، مطمئن و راحت باشید. من خواهم گفت که: “من یک عکاس هستم که در حال انجام یک پروژه است که فرهنگ و مردم نیویورک را ثبت می کند، و فکر کردم که این عکس ها فوق العاده به نظر می رسند” (چاپلوسی مهم است). اگر آنها بیشتر سؤال كنند، من بیشتر توضیح خواهم داد و به آنها می گویم كه منظورم ناراحت كردن آنها نبوده است، و ناراحت نمی شوم اگر ترجیح می دهند عکس را حذف كنم.
من فقط دو بار تا به حال مجبور شده ام عکس را حذف کنم، و آن وقتی بود که شخصی محترمانه از من درخواست کرد. البته نیازی به حذف عکس نیست. این تصمیمی است که باید برای خود بگیرید. من این نوع عکاسی را انجام می دهم زیرا مردم را دوست دارم، و اگر به نظر برسد در حال حاضر واقعا ناراحت شده اند، تصمیم گرفته ام که عکس ها را برای رضایت آنها و وجدان خود حذف کنم. اگر کسی شما را گیر انداخت، خود را به او بسپارید. مبارزه نکنید. حتی اگر این حق قانونی شما باشد، نیازی نیست از آن به عنوان استدلال خود استفاده کنید. شما اصلاً نیازی به بحث ندارید. مطمئن شوید که لبخندی بر لب دارید و چیزهای دیگر مهم نیست.
مخفیکاری به طور مشخص برای عکاسی خیابانی خوب است، از آنجا که اگر هر شخص متوجه شود که از او عکس می گیرید، فقط باعث می شود همه چیز به طرز چشمگیری وقت گیر و آزاردهنده باشد. با این حال، توجه کنید که مخفیکاری که سعی در انجامش دارید، نگاه شما را عجیب و غریب تر می کند. بعضی اوقات، آشکار بودن و عکس گرفتن مستقیم، می تواند یک استراتژی برای رویارویی باشد. هرچه واضح تر به نظر برسید، مردم کمتر فکر می کنند که احتمالاً می توانید کار اشتباهی انجام دهید. اگر چنین است، چرا اینقدر آشکار است؟
سرانجام، در جایی شلوغ مانند نمایشگاه یا بازار، شروع به کار کنید. اگر تازه در حال یادگیری هستید، به آنجا بروید که افراد زیادی هستند، تا کمتر مورد توجه واقع قرار گیرید. این یک روش عالی برای غلبه بر ترس اولیه است، و با پیشرفت کردن، می توانید در مکان های کاملاً متفاوت، مانور دهید.
