نوشته: جیمز ماهر
ترجمه: دانیال عزیزی
همه کشورها قوانین متفاوتی دارند و عکاسی خیابانی بدون مجوز در برخی از آنها غیرقانونی است. برخی از آنها انجام عکاسی خیابانی را اصلا غیرممکن می کنند، در حالیکه در مناطق دیگر ممکن است عکاسان تصمیم بگیرند قوانین را نادیده بگیرند. در برخی دیگر از کشورها، عکاسان خیابانی می توانند به عکس گرفتن صریح ادامه دهند، اما فقط عکس هایی که چهره فردی در آن قابل تشخیص نباشد.
در ایالات متحده آمریکا و بریتانیای کبیر، حق استفاده از حریم خصوصی در مکان های عمومی وجود ندارد. این بدان معناست که می توانید به طور قانونی از هر کسی در یک مکان عمومی، عکس بگیرید. در مورد مالکیت خصوصی ( ملک و دارایی افراد )، این حق از بین می رود، اما بسیاری از عکاسان خیابانی تصمیم می گیرند که آن را نادیده بگیرند، و هیچ تفاوتی برایش قائل نمی شوند.
بدون نیاز به اجازه سوژه (مدل) می توانید از عکس های گرفته شده در اماکن عمومی، برای اهداف هنری استفاده کنید. این بدان معناست که می توانید آنها را به عنوان انواع چاپ هنری یا به عنوان تصویری برای کتاب یا کارت پستال ها بفروشید. با این وجود، بدون اجازه سوژه (مدل) یا از هر شخصی که در عکس است، نمی توانید از این عکس ها برای مقاصد تجاری یا تبلیغاتی استفاده کنید.
شما نمی توانید از این عکس، برای تبلیغ یک محصول استفاده کنید، و نمی توانید به هیچ وجه از آن به شیوه ای استفاده کنید که ممکن است چیزی را علیه شخص درون عکس، به اشتباه القاء کند.
حقوق قانونی به کنار، این می تواند یک حرکت هوشمندانه باشد که در منطقه ای که به آن سفر کرده اید، بتوانید تشخیص دهید که چه شیوه ای از عکاسی خیابانی مناسب آنجاست.
در بعضی جاها، انجام این نوع عکاسی بسیار آسان تر است، در حالیکه در برخی دیگر، ممکن است افراد واکنش های زیادی نشان دهند. یکی از دلایلی که نیویورک، یک “ کعبه ” برای عکاسی خیابانی است، این است که مردم به دیدن دوربین ها، بسیار عادت دارند.
همچنین شما می خواهید قبل از تصمیم گیری برای گرفتن عکس از آنها، افراد را ارزیابی کنید. معمولاً ارزش آن را ندارد که از هر کسی که بسیار عصبانی به نظر می رسد، یا کسی که دارای معلولیت ذهنی است، عکاسی کنید. از قضاوت خود استفاده کنید، و اگر درون شما می گوید نه، منتظر سوژه بعدی باشید. فرصت های زیادی در آنجا وجود دارد.
تعریف اصطلاح “مکان عمومی” ممکن است از یک کشور به کشور دیگر متفاوت باشد، اما به طور کلی مواردی از جمله: پارک ها، پیاده روها، جاده ها، مناطق مشترک در فضای باز ساختمان های مختلف و سایر مکان های مشابه را شامل می شود. اکثر مکان های سرپوشیده فضاهای خصوصی هستند، مانند: مغازه ها، کلساها، مدارس و ساختمان های اداری.
